De Jager houdt wel van het geschreven woord. De gedachten die tijdens de eenzame kilometers door het hoofd spoken moeten ergens naartoe. Gevangen tussen principes en gezond verstand probeert de Jager zijn fietsminnende gedachten neer te schrijven.
Fietsen met muziek kan even aangenaam als gevaarlijk zijn. Het gehoor blijft een belangrijk zintuig om de omgeving waar te nemen en dat schakelen we gedeeltelijk uit. Het geluid van 6.5 bar gepompte rubber op asfalt is op zich al muzikaal te noemen maar er zijn van die dagen dat ik echt zin heb om met een streep muziek te fietsen. Doorgaans kies ik dan verkeersvrije routes (dijken en fietspaden naast spoorwegen zijn daar mooie voorbeelden van). Laatst nog: de afstand: 140km. Het doel: minstens 32 gemiddeld.
De weg, recht over een afstand zover het oog reikt, vergezeld van het kalme eeuwige water, staat nog op m’n netvlies gebrand. Enkel het schaduwspel van enkele bomen biedt enige vorm van afwisseling. De wind, vrij spel. Het gemiddelde altijd te traag. De muziek de enige reality-check. Voorlopig hou ik me even weg van het water en duik ik de bossen of velden in. De innerlijke nemophilist onderhouden op de fiets, hoewel ik me wel vaker in lokale bossen begeef. Nemophilist: een woord dat ik zelf nog maar een aantal maanden geleden heb leren kennen van een zelfbewust man. U zoekt het maar op als u interesse heeft.
Terug naar de bewuste ‘kanaalrit’: eindelijk in clubtenue! Het kan een illusie zijn maar ik had het gevoel dat meer mensen keken. Missie geslaagd wat tevreden sponsors betreft, concludeer ik.
Het resultaat? 33,1 gemiddeld. Dan zijn we tevreden.
Het is niet altijd even makkelijk om de juiste prioriteiten te stellen. Een kwestie van wat je graag doet tegenover wat je zou moeten doen. Verwachtingen versus zelfzorg. Extern versus intern. Een moment van relativering versus de keiharde realiteit. Willen & moeten.
Uiteindelijk gaat het fietsen over meer dan een rondje gaan rijden. Het is een uitlaatklep, een zekerheid waar echte rust in te vinden is. Een manier om de balans in evenwicht te houden. Een oeroude behoefte te voeden. De gedachten laten vliegen.
Wat voor mij (en waarschijnlijk u) fietsen is, wordt door iedereen individueel ingevuld. Volleybal, hockey, zwemmen,… ze hebben dezelfde essentie. Wat voor de één sport teweeg brengt, kan voor een ander iets geheel anders zijn.
Creëren, beleven, fantaseren, aanvoelen…
Zo kleuren we ‘het zijn’.
Maar kijk, ondertussen schrijf ik een blog tijdens de werkuren… kwestie van prioriteiten.